ΚΙ΄ΑΛΛΟ ΕΝΑ  ΑΡΙΣΤΕΡΟ… ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ

«Γηράσκω αεί διδασκόμενος» επανέλαβα, για πολλοστή φορά στην αρχή της 7^ης δεκαετίας μου όταν πρωτάκουστα τον όρο «έμφυλος-η-ο» . δηλαδή το φυσιολογικό, που ως αυτονόητο στον λόγο, παρελείπετο.  Μέχρι τότε γνώριζα μόνο το «έκφυλος», συνώνυμο του διεστραμμένου, με τον οποίον χαρακτηρίζετο  μία   εκτός της φύσις πράξη ή συμπεριφορά. Τώρα άκουσα περί «έμφυλων στερεοτύπων  και την ανάγκη αποδόμησης τους», περί «διακρίσεως του φύλου σε βιολογικό και κοινωνικό» την «πάταξη της ομοφοβίας  και τρανφοβίας» και διάφορες άλλες άγνωστες, σε μένα λέξεις και έννοιες  ,που περιλαμβάνονται στην εγκύκλιο του ΥΠΕΘΟ , σχετικά με την «θεματική εβδομάδα για τις «έμφυλες ταυτότητες».

 Ιδού λοιπόν τι κατάλαβα σχετικά με το
ενάρετο και εθνικά ωφέλιμο έργο που πραγματοποιεί η σημερινή κυβέρνηση κατ’ επιταγήν του….«πολύχρωμου σχολείου»: 

Τα παιδιά γεννιούνται με κάποιο φύλο-αγοράκι ή κοριτσάκι- με την βιολογική τους δηλαδή ταυτότητα, αλλά θα πρέπει να μεγαλώνουν στο ίδιο ερμαφρόδιτο περιβάλλον όπου η μπάλα και η σφεντόνα  θα συνυπάρχουν ισότιμα  με το κέντημα και τις κούκλες  για αμφότερα τα φύλα. Στην εφηβεία ,γονείς , καθηγητές αλλά και ,λειτουργοί των σχετικών ΜΚΟ, με την βοήθεια εποπτικών μέσων( πορνογραφήματα τσόντες , ντοκιμαντέρ, αξεσουάρ, βοηθήματα κτλ) οφείλουν να καταργήσουν τα «έμφυλα στερεότυπα» και να προβάλουν ισότιμα τις χάρες και τα πλεονεκτήματα που έχει κάθε είδους σεξουαλική δραστηριότητα ,ή και συνδυασμός τους.  Τα παιδιά, ίσως και μετά από ειδικό δοκιμαστικό  εργαστήριο, θα πρέπει να  αποφασίσουν και να δηλώσουν το «κοινωνικό τους φύλο», για να προκόψουν.

Όχι δεν είναι εφιάλτης , δεν είναι υπερβολική φαντασία, δεν είναι η φανατική μισαλλοδοξία που μας άφησε άφωνους ,   είναι η εμετική πραγματικότητα της πρώτης φορά αριστεράς, ένας ιδεοληπτικός απόπατος που δεν μπορεί να σχολιασθεί περαιτέρω.  

Αν η όλη δήθεν εκπαιδευτική  δράση, δεν είναι συνειδητή  υπονόμευση της νεολαίας και της Εθνικής υπόστασης , δηλαδή μία καραμπινάτη  προδοσία ,τι στο καλό είναι;  Τι κάνουν άραγε τα  οι Εισαγγελείς  και Δικαστήρια . Πού μας ωθούν σαν λαό; Μήπως πρέπει να ελπίζουμε σε Ειδικά Δικαστήρια ή να νοσταλγούμε τα Έκτακτα Στρατοδικεία; Έλεος  

ΥΣ. Χρόνια τώρα ,προσπαθώ να βρω κάποιον και κάτι  συμπαθητικό στον αχταρμά του ΣΥΡΙΖΑ, για να μην έχω ενοχές δήθεν μεροληψίας.  Όταν εμφανίζονται στην πολιτική σκηνή  νέα πρόσωπα, έχουν πάντα  την ανοχή μου και την μεγάλη  προσδοκία μου για κάτι κοινά αποδεκτό.  Μάλλον είμαι απαιτητικός γιατί με τις πρώτες δηλώσεις τους δυστυχώς απογοητεύομαι. Έτσι συνέβη και με τον συνομήλικο μου ΥΠΕΘΟ, που μπροστά στον Φίλη μου φάνηκε όαση. Πλανήθηκα από την σοβαροφάνεια, την σεμνή παρουσία  και κυρίως από τον   καλλωπισμένο πλούσιο μύστακα του και πίστεψα προς στιγμή ότι έχω να κάνω με κάποιον  σοβαρό αιθεροβάμονα και ρομαντικό διανοούμενο που θα  διαθέτει κάποιες αντιστάσεις  στον πολιτικό αμοραλισμό και κυνισμό  . Στεναχωρήθηκα από την εγκύκλιο του, που απέδειξε ότι η τύχη της νεολαίας ανατέθηκε σε έναν νάνο της λογικής σκέψης , σε έναν επιπλέοντα φελλό .  Κρίμα .