ΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ & Η ΡΕΜΟ-ΜΥΚΟΝΟΣ

Το χαμόγελο επιτυχίας του αντικαταστάτη-παρουσιαστή καθημερινής πρωινής πολιτικής εκπομπής σε μεγάλο κανάλι, ήταν τόσο πλατύ, όπως θα ήταν αν είχε κερδίσει το βραβείο Πούλιτζερ.

Με χαμηλωμένα μάτια από υποκριτική συστολή, αναγκάσθηκε να κομπάσει – σαν την πόρνη που ήθελε να κρυφτεί και η χαρά δεν την άφηνε-για την εκπληκτική και πρωτότυπη  ιδέα του να παρουσιάσει παράλληλα τα προκλητικά «χλιδάτα» πάρτι των διασήμων στην Μύκονο και την μιζέρια των αστέγων που φιλοξενούνται σε μία πολυκατοικία.

 Η εμπνευσμένη και πρωτότυπη  αυτή ανακάλυψη  των υπαρκτών ανά τους αιώνες  κοινωνικών αντιθέσεων και η τηλεοπτική προβολή τους κατέληξαν στο βαρύγδουπο πρωτοεμφανιζόμενο συμπέρασμα ότι «δύο όψεις έχει η ζωή» . 

Ο άνθρωπος αυτός, δεν είναι τυχαίος. Δεν αντικαθιστά μόνο συναδέλφους του το καλοκαίρι, αλλά, έχει δική του εκπομπή το Σαββατοκύριακο και καθημερινά -λόγω της πραγματικά θαυμαστής εργατικότητας του - κάνει αξιόλογο πολιτικό ρεπορτάζ με μονόπατους βέβαια σχολιασμούς. Έχει βάλει ο ίδιος  ψηλά τον πήχη αξιολόγησης του, και δεν επιτρέπεται  κυρίως για τον ίδιο να καταφεύγει σε τόσο φθηνό λαϊκισμό.

Τι προσπάθησε να αναδείξει ταυτόχρονα με όλους σχεδόν τους φιλόπτωχους συναδέλφους του με αφορμή το πάρτι του Ρέμου;

-Ότι η Μύκονος το καλοκαίρι είναι η  μόδα όλων των επωνύμων ή μη  πολυεκατομμυριούχων του κόσμου;

- Ότι μαζεύονται εκεί , κάθε καλοκαίρι ,οι καλοπληρωμένοι αθλητές και ηθοποιοί, οι  διάσημοι μόδιστροι , οι Ρώσοι ολιγάρχες, οι Άραβες πρίγκιπες ,οι Τούρκοι κροίσοι ,και κοντά τους, οι ανερχόμενοι κοινωνικά καλλιτέχνες και μοντέλα , οι πόρνες πολυτελείας ,οι εκκολαπτόμενες αρτίστες ,όλες οι ευκατάστατες αδελφές, και όλα γενικά τα... ευυπόληπτα νούμερα της οικουμένης ,με σκοπό την ευκαιριακή δημοσιότητα και το  «ξεσάλωμα» ώστε να το εγγράψουν σαν πίστωση στην ματαιοδοξία τους;

-Ότι τα χρήματα που ξοδεύονται σε δύο μήνες  από μερικές χιλιάδες ματαιόδοξους ισοδυναμούν με τον προϋπολογισμό ενός Αφρικανικού κράτους;

-Ότι μία βραδιά σε πάρτι του Ρέμου ενός «λεφτά» ισοδυναμεί με 3-4 μηνιάτικα κάποιου νέου επιστήμονα; και ένα σωρό άλλα αληθινά, άδικα, εμετικά και πολλαπλώς  προκλητικά που συμβαίνουν, συνέβαιναν από την αρχαιότητα, και θα συμβαίνουν συνεχώς στο μέλλον στην κοινωνία.

Τι θέλει ο συμπαθής δημοσιογράφος;  Να αλλάξει τον κόσμο; ή αυτό που ξεστόμισε μέσα στην πολιτική ζάλη του, σημαντικό αριστερόστροφο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ότι όταν θα πάρει την εξουσία «τέτοια φαινόμενα παρακμής θα απαγορευθούν» (σ, σ, δημοκρατικά άραγε;) .

Εδώ βρίσκεται η μεγάλη ιδεολογική διαφορά των αριστερών με τους δεξιούς , των σοσιαλιστοκομμουνιστών με τους φιλελευθέρους καπιταλιστές.

Οι πρώτοι, δήθεν κατανοούν και  συμπονούν τους αδύνατους,  τους ποτίζουν μίσος και ζήλεια με  συστηματική προπαγάνδα και την προβολή των  κοινωνικών ανισοτήτων ,και τους υπόσχονται την μελλοντική ακόμη και βίαιη ισοπέδωση των πάντων. Τους εμπνέουν την ελάσσονα προσπάθεια, την  ηττοπάθεια και την μοιρολατρία.

Στον αντίποδα οι φιλελεύθεροι προβάλουν  τα αγαθά και την καλοπέραση των πλουσίων σαν παράδειγμα προς μίμηση, σαν κίνητρο μείζονος  προσπάθειας, σαν στόχο ζωής, Τους εμπνέουν το μαχητικό πνεύμα, την εμμονή στον σκοπό, την  υπερπροσπάθεια, την νίκη.                 

Φυσικά δεν γίνονται όλοι πλούσιοι, αλλά όλοι όσοι προσπαθούν γίνονται καλύτεροι και πλουσιότεροι  από ότι ήταν στην αρχή, και υλικά και πνευματικά και ηθικά.

Έτσι ,με τις κοινωνικές ανισότητες που δημιούργησαν πρότυπα και θεμιτούς στόχους προόδευσε η ανθρωπότητα για αιώνες και όχι με  την κοινή  για όλους οκνηρή μετριότητα που οι δήθεν προοδευτικοί ευαγγελίζονται όπως η ιστορία πανηγυρικά απέδειξε .                                                                                                    

Να  λοιπόν πως πρέπει να προβάλλονται  τα…κρεμαστάρια της σοσιαλίζουσας αλεπούς, και όχι σαν το επαγγελματικό χιλιοειπωμένο κουραστικό μοιρολόι  για την παρά φύσιν ισότητα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α. ΤΟΜΠΡΑΣ