S.O.S ΧΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΧΥΡΟ

Μετά από λίγα χρόνια, αν δεν υπάρξει εθνικό ατύχημα, ίσως  ο απόβλητος σήμερα Τόμσεν, να τιμάται, όπως τιμήθηκε ο προκάτοχος του  Εδουάρδος Λω, με την ονοματοθέτηση κάποιου δρόμου από κάποιο Δήμαρχο, που θα μπορούσε να είναι ακόμη και ένας ώριμος… Τσίπρας.

Ο λόγος είναι ότι, τα Εθνικά αναγκαία αλλά τροϊκανής έμπνευσης και άγαρμπης κυβερνητικής  κατεργασίας μνημόνια,  βοήθησαν  τελικά τον λαό να αντιληφθεί τον ορθό προσανατολισμό της οικονομικής του δραστηριότητας  που πρέπει να είναι αυστηρά, σχεδόν μονόπατα, μετά την Ναυτιλία και τον Τουρισμό, οι εξαγωγές  των  εκλεκτών αγροτικών προϊόντων που η χώρα  προνομιακά παράγει.

Όλο και περισσότεροι νέοι σήμερα,  αντί να επιδιώκουν την ραστώνη μίας μετριότητας στο Δημόσιο, ασχολούνται ή θέλουν να ασχοληθούν  με παραγωγή, τυποποίηση και εξαγωγή   αγροτικών προϊόντων.

Πολλοί από αυτούς έχουν σημειώσει  εκπληκτικά ρεκόρ και αποτελέσματα, όπως κάποιος ευφάνταστος Καλαματιανός που αγόρασε το καλύτερο ποιοτικά  λάδι από την Σητεία γύρω στα 3 ευρώ/κιλό , το συσκεύασε σε μικρά μαύρα έξυπνα  μπουκάλια σαν να ήταν ακριβό Γαλλικό άρωμα, έκανε έναν όμορφο λογότυπο, και το πουλά με επιτυχία στην Ιαπωνία κυρίως, προς …85 ευρώ/κιλό.

Είναι να πανηγυρίζουμε ή να προβληματιζόμαστε από την καταπληκτική κερδοφορία; 

 Μήπως  βοηθά  στην επίτευξη καλλίτερων τιμών ή απογοητεύει επίδοξους εισαγωγείς Ελληνικών προϊόντων που ούτως ή άλλως λόγω του ισχυρού ευρώ, τείναι επιφυλακτικοί.

Δύσκολη η απάντηση.

Το ότι η δραστηριότητα αυτή των νέων τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά μόδας μόνο σαν  Εθνική ευλογία μπορεί να ληφθεί από όλους, αλλά  αυτοί  που γνωρίζουν λίγο πιο βαθειά την ιστορία του τόπου, καταλαμβάνονται από κάποιο είδους πανικού  γιατί φοβούνται μην τυχόν χαθεί ξανά μία άλλη μεγάλη Εθνική ευκαιρία.

Ο λόγος είναι εμφανής. Τα πράγματα στις σωτήριες εξαγωγές αγροτικών προϊόντων αν και εξελίσσονται ικανοποιητικά  αυτό συμβαίνει  με  μεγάλη κρατική  πλημμέλεια, αποσπασματικά, περιθωριακά, συμπτωματικά, αρκετά ερασιτεχνικά, χωρίς  πρόγραμμα, κανόνες και μπούσουλα.

Ο κάθε μικρό-παραγωγός, ο κάθε  μαθητής δήθεν ηλεκτρονικός   εξαγωγέας, ο κάθε άσχετος,  μπερδεύει την… λαϊκή αγορά  με το  την αγορά της Κίνας, και  μέσω διαδικτύου  φλυαρεί με διάφορους εισαγωγείς και διακινητές προϊόντων και προφανώς  δημιουργεί ένα  κλίμα αβάσταχτης ελαφρότητας κάτι που αντανακλά δυσμενώς σε σοβαρές προσπάθειες  άλλων επαγγελματιών.

Ο κίνδυνος να «κάψουμε» το χαρτί είναι μεγάλος αν δεν υπάρξει  κεντρική κατεύθυνση, ένας ενιαίος «εμπορικός λόγος» και ένα αλληλοσυμπληρούμενο με τα επιμέρους  ιδιωτικά σχέδια εθνικό μάρκετινγκ αφού ο κοινός παρονομαστής των εξαγωγών είναι  ή  πρέπει να είναι «προϊόν της ευλογημένης Ελληνικής γης» ή κάτι παρόμοιο.                 

Δυστυχώς  οι διάφοροι σχετικοί  Οργανισμοί είναι βουτηγμένοι μέσα στην γραφειοκρατία -η οποία από την επαγγελματική ανεπάρκεια , την ευθυνοφοβία και κομματική κάλυψη των διοικούντων, πολλαπλασιάζεται σαν Λερναία Ύδρα, -αντί να διευκολύνουν, εμποδίζουν.                              

Σαν Έθνος (και όχι σαν κυβέρνηση ή κόμμα) θα πρέπει να κινηθούμε  από το μηδέν έξυπνα πάνω σε δύο άξονες.                                   

Αρχικά πρέπει να εξασφαλισθεί η ενιαία  και διαχρονική ποιότητα των προϊόντων, η συγκέντρωση  επαρκών για διεθνή ζήτηση ποσοτήτων ,οι ασφαλείς και έξυπνες τυποποιήσεις ανάλογα με τις προτιμήσεις των πελατών,  η λογική διακύμανση των τιμών, η αξιολόγηση των διεθνών αγορών και η κατάταξη τους με ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια ώστε να υπάρχει φωτισμένη και ασφαλής πρόσβαση  σε αυτές και φυσικά το χαμηλό κόστος.                                                                                

Με άλλα λόγια πρέπει να εξασφαλισθεί το σύνολο των αναγκαίων υπηρεσιών που απαιτούνται για τις σύγχρονες διεθνείς εμπορικές συναλλαγές και ενδεχομένως να διαθέτει μία  σύγχρονη πολυεθνική εταιρία ,σε μικρομεσαίους χαμηλής παιδείας παραγωγούς όπως κατά πλειοψηφία είναι οι Έλληνες αγρότες.

Το πρόβλημα δεν είναι μεγάλο.

Σε επίπεδο Περιφέρειας αρχικά και Νομού στην συνέχεια είναι δυνατόν να λειτουργήσουν σε κάποια παλιά εργοστάσια ή αποθήκες, κατάλληλα διαμορφωμένες, ΜΟΝΙΜΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ & ΣΥΝΑΦΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ, (ΜΕΑΠ&ΣΥΠ) όπου οι ασχολούμενοι με το σχετικό εμπόριο εισαγωγείς, εξαγωγείς, μεταφορείς, κα. θα μπορούν εύκολα, ολοκληρωμένα, γρήγορα και με πολύ μικρό κόστος  να κάνουν τις συναλλαγές τους          

Εκεί, στο ΜΕΥΠ &ΣΥΠ θα μπορούν  παραγωγοί, γεωπόνοι, έμποροι, εξαγωγείς, δικηγόροι, λογιστές, φοροτεχνικοί, γραφίστες, διαφημιστικές εταιρίες, αλλά και πωλητές ειδών τυποποίησης, ή οι τράπεζες, να ενοικιάζουν -περιοδικά ή μόνιμα- ένα περίπτερο έκθεσης των προϊόντων τους ή ένα γραφείο για παροχή εξειδικευμένων  υπηρεσιών. Στον ίδιο χώρο επιβάλλεται να συνυπάρξουν γραφεία  των αναγκαίων κρατικών υπηρεσιών και οι οργανισμοί ελέγχου και πιστοποίησης ποιότητας ή κάποιο εξειδικευμένο  ΚΕΠ έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί η γραφειοκρατία.

Με τον τρόπο αυτό ένας μικρομεσαίος παραγωγός , θα  μπορεί να βρει άλλους συναδέλφους του, προκειμένου να σχηματίσουν ποιοτικά , ποσοτικά , και κοστολογικά  μία  ικανοποιητική απάντηση  κάποια δεδομένη ζήτηση , χωρίς την παρεμβολή πολλών «χεριών» .                                                          

Στον ίδιο  χώρο , μπορούν να εγκατασταθούν , οι αναγκαίοι οικονομικοί σύμβουλοι ,μεταφραστές, ενοικιαζόμενες ηλεκτρονικές , γραμματειακές, φοροτεχνικές και νομικές υπηρεσίες, όπως και εταιρίες  μάρκετινγκ, σχεδίασης  ,τυποποίησης , συσκευασίας , μεταφορών.                             Οι ξένοι αγοραστές – που ενδεχομένως να είναι και προσκεκλημένοι  κάποιων εξαγωγέων-θα έχουν την δυνατότητα συνδυαστικής επιλογής προϊόντων  και υπηρεσιών άμεσα,  και ολοκληρωμένα χωρίς να περιμένουν τις  διάφορες κλαδικές εκθέσεις.

Δεν απαιτείται ιδιαίτερη φαντασία για να αντιληφθεί κανείς ότι με τον τρόπο που περιγράφηκε των ΜΕΑΠ&ΠΟΥ το εξαγωγικό εμπόριο θα εκσυγχρονίσει, θα απαλλαγεί από περιττούς μεσάζοντες προς όφελος των παραγωγών, και η χώρα με τα προϊόντα της  θα βρεθεί στην κορυφή της αξιοπιστίας στις διεθνείς αγορές ικανοποιώντας  παράλληλα ποιοτικά και ποσοτικά την λογικά  αυξημένη ζήτηση.

Η λογική έτσι λέει ,αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται  πάντα σύμφωνα με τις βουλές της γιατί υπάρχουν και οι περίφημοι  αστάθμητοι παράγοντες.                                             

Πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να μειωθεί η ζήτηση με καταστρεπτικές συνέπειες. Έπειτα υπάρχει η ανάγκη μιας διαρκούς υπενθυμητικής διαφήμισης έτσι ώστε να ανανεώνεται διαρκώς το ενδιαφέρον των καταναλωτών που δημιουργούν την ζήτηση.

Κατά συνέπεια η «ασφάλιση» το «δέσιμο»,  το «κλείδωμα» σε μόνιμη βάση ενός σημαντικού ποσοστού των εξαγωγών είναι επιτακτική ανάγκη για την επιτυχία του εγχειρήματος.

Αν σε αυτή την ανάγκη προσθέσουμε και την άλλη επιτακτική ανάγκη ελάφρυνσης  του προβλήματος της ανεργίας ιδιαίτερα των νέων με την ώθηση τους στο «επιχειρείν» καταλήγουμε στην καινοτόμο λύση της δημιουργίας ΜΙΚΤΩΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (ΜΙ.Π.Ε.)  .

Οι ΜΙΠΕ θα είναι εταιρίες που αυστηρά για ένα διάστημα 2-3 ετών θα ανήκουν ,θα χρηματοδοτούνται και θα ελέγχονται από το είτε από το κράτος ,είτε από κάποιον οργανισμό ή τράπεζα.

 Μετά το τέλος της προθεσμίας των 2-3 ετών, όπου θα έχει κριθεί οριστικά η βιωσιμότητα και η προοπτική τους οι ΜΙΠΕ είτε θα πωλούνται προνομιακά στους εργαζόμενους ή σε τρίτους είτε θα κλείνουν.

Ζημιογόνα ΒΙΠΕ μετά την προθεσμία δεν θα υπάρχει. Τα κεφάλαια επιβίωσης των ΒΙΠΕ θα είναι υποχρεωτικά ασφαλισμένα έτσι ώστε το κράτος να μην ζημιωθεί σε  περίπτωση αστοχίας ή απρόβλεπτης κακής εξέλιξης.

Οι εργαζόμενοι –μέτοχοι στις ΒΙΠΕ θα είναι άνεργοι με τις απαιτούμενες γνώσεις και δεξιότητες οι οποίοι οικειοθελώς θα συμμετάσχουν  χωρίς κοινωνικά κριτήρια σε σχετικό πανελλήνιο διαγωνισμό, οι επιλεγόμενοι θα εκπαιδευθούν  αμειβόμενοι και στην συνέχεια αν δεν υπάρχει αναντίρρητη επιλογή θέσης θα μετάσχουν σε κλήρωση πλήρωσης καινών θέσεων.

Στο διάστημα της «δοκιμαστικής λειτουργίας» των 2-3 ετών θα αμείβονται ως υπάλληλοι και θα δικαιούνται  πρόσθετα πριμ απόδοσης από τα ενδεχόμενα κέρδη, και μετά το τέλος της  «δοκιμής» θα απολυθούν και  θα κληθούν να συνεχίσουν  ως ιδιοκτήτες με προνομιακούς -έναντι τυχόν τρίτων ενδιαφερομένων- όρους την επιχείρηση.

Οι ΜΙΠΕ μπορεί να αφορούν σε κάθε τομέα οικονομικής δραστηριότητας που έχει ανάγκη  και να έχει ποικίλο μέγεθος και δομή.

Στην προκειμένη  περίπτωση οι ΜΙΚΕ που προτείνονται είναι μικρά καταστήματα στο εξωτερικό, με ενιαία όψη και δομή κλασσικού παντοπωλείου ,για την  προβολή και πώληση  των εκλεκτών  Ελληνικών παραδοσιακών προϊόντων με παράλληλη λειτουργία ταβέρνας  και διανομής έτοιμων παραδοσιακών εδεσμάτων( μουσακάς, γεμιστά, ντολμάδες, μπακλαβάς γύρος σουβλάκι κτλ.)

Τα καταστήματα αυτά μπορούν να ιδρυθούν σε όλες τις χώρες του κόσμου και ιδιαίτερα σε αυτές που υπάρχουν ή επιθυμούμε να υπάρξουν, ισχυροί τουριστικοί δεσμοί, και φυσικά όπου υπάρχει διάσπαρτος Ελληνισμός.

Τα μέρη που θα εγκατασταθούν θα προκύψουν και θα ταξινομηθούν κατά προτεραιότητα από ειδική επιτόπιο  έρευνα της αγοράς.

Προφανώς θα υπάρχει  εντολή για την αποφυγή ανταγωνισμού με υπάρχουσες παρεμφερείς  εκμεταλλεύσεις από ομογενείς. Επιχειρούμε να μεγεθύνουμε την Ελληνική παρουσία διεθνώς και όχι να την υποκαταστήσουμε.

Αν τεθεί σαν όριο επιβίωσης μίας τέτοιας μονάδας οι             50 000 κάτοικοι ενός οικοδομικού συγκροτήματος( κάτι σαν το Ναύπλιο) τότε μόνο η Κίνα χωράει περίπου 25 000 .

Επίσης αν δεχθούμε ότι κατά ΜΟ θα απασχολούνται στην επιχείρηση 10 άτομα με μέσο κόστος 1500 ευρώ/μήνα και ότι το αρχικό κόστος εγκατάστασης  μαζί με το εμπόρευμα δεν θα υπερβαίνει  τις 150 000 ευρώ , ο δε μηνιαίος τζίρος θα ξεπερνά  τις 75 000 ευρώ /μονάδα, ή περίπου 1,8 δις ευρώ ετησίως με καθαρό περιθώριο κέρδους  25-30%,

Τότε είναι εφικτός και ελκυστικός  ο στόχος :

ίδρυσης 2000 ΜΙΠΕ  σε μία 4/ετία

που θα στοιχίσει   300 000 000  ασφαλισμένα ευρώ  που θα αποσβεσθούν ταχύτατα και

θα απασχολήσει 20 000 άνεργους  προσφέροντας μισθούς 360 000 ευρώ

θα απορροφά  περίπου 1 δις. ευρώ αγροτική παραγωγή ετησίως

με πιθανή  καθαρή κερδοφορία άνω 250 000 ευρώ/έτος και ανυπολόγιστο όφελος στην προβολή της χώρας και στο ηθικό των πολιτών της.

Είναι προφανές ότι απαιτείται ένας υψηλού επιπέδου  φορέας που θα ιδρύει ,θα προμηθεύει ,θα κατευθύνει και ελέγχει τόσο  τα ΜΙΠΕ όσο και των παραγωγών ένα δηλαδή πανίσχυρο  Ινστιτούτο εξαγωγών το οποίο να διοικείται από εκπροσώπους των επιμελητηρίων, των παραγωγών , των εξαγωγέων των πανεπιστημίων και άλλων ειδικών μακριά από κάθε κρατική ή κομματική επιρροή.

Ίσως να υπάρχουν πιο πρόσφορες λύσεις, που θα πρέπει να κατατεθούν άμεσα. Η ζημιά από τον ερασιτεχνισμό ή κομματισμό στις εξαγωγές μπορεί να είναι και μοιραία.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α ΤΟΜΠΡΑΣ