Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑΣ

Οι εκλογές της 25/01/2014 έγιναν και είχαν ως  αποτέλεσμα την συγκυβέρνηση της χώρας από την μετεκλογική(;) συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. 

                          

Η είσοδος της Ελλάδας στο σκοτεινό και κακοτράχαλο τούνελ  της  αριστερό-σοσιαλιστικής ουτοπίας για την μεταποίηση της Ευρώπης είναι γεγονός, και η αγωνία των σκεπτόμενων πολιτών για απρόβλεπτα «ατυχήματα»πλησιάζει στο ζενίθ.

Η βλακώδης δοξασία ότι τάχα ο λαός, παρά τα οικονομικά, πολιτισμικά, και ηθικά του (ναι ηθικά του) χάλια, επέλεξε με …σοφία και περίσσια  γνώση αυτού του είδους την διακυβέρνηση, στερείται και της στοιχειώδους σοβαρότητας και δεν χρίζει αντίκρουσης. Απλά ελλείψει μίας  σοβαρής ή άφθαρτης πολιτικής πρότασης που θα
έπειθε και θα λειτουργούσε σαν φάρος, ο λαός ψήφισε στα τυφλά και σε σύγχυση  την οδυνηρή συνήθως  «αλλαγή» για άλλη μια  φορά.

Η σχιζοφρενική επίσης άποψη  που επικράτησε προεκλογικά :«μην τους πιστεύεις, μην φοβάσαι, τα ίδια θα κάνουν και αυτοί, οπότε ψήφισε τους να τους δοκιμάσουμε»  αν και δεν περιέχει ίχνος ευθύνης εν τούτοις λειτούργησε, αλλά  πάλι δεν δικαιολογεί  την κακή  λαϊκή επιλογή που ομοιάζει με αυτήν του …κερατά που αυτοευνουχίστηκε για να τιμωρήσει την μοιχαλίδα σύζυγο του.

Οι συγκυβερνήσεις των μεταπολιτευτικών ετών, ακόμη και η φαινομενικά «βελούδινη»   των κομμάτων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ  δυστυχώς απέδειξαν και στον πλέον δύσπιστο, ότι απέτυχαν παταγωδώς. Απετέλεσαν απλώς το άλλοθι των συνεργασθέντων για κάθε  αμέλεια, πονηριά ή ανεπάρκεια τους, αφού αποσείουν την ευθύνη τους για  κάθε αστοχία ή κακοτυχία που τους συμβαίνει, επιρρίπτονται την στους δήθεν «αναγκαστικούς συνεταίρους».

Ανέκαθεν ο διακαής πόθος  των μειοψηφικών πολιτικών σχηματισμών , είναι μία κυβέρνηση συνεργασίας με κάποια- όπως όλοι υποκριτικά υπόσχονται- δήθεν προγραμματική σύγκλιση .Στην καλύτερη περίπτωση έχουμε μία αντιπαραγωγική ουτοπία.  Στην πράξη  πρόκειται για ένα προκάλυμμα κυνικών διανεμητικών διαπραγματεύσεων των  θέσεων και των  προνομίων εξουσίας  αφού κανένα κοινό πρόγραμμα δεν είναι δυνατό να υλοποιηθεί προβλέποντας ρεαλιστικά  όλες τις μελλοντικές  πολιτικές διαφοροποιήσεις και ενδεχόμενα, πόσο μάλλον αν τους συνεργαζόμενους χωρίζει ένα ιδεολογικό χάος. Βλέπε την συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ  στην κυβέρνηση με την ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.  

Είναι άλλωστε αντιδημοκρατικό, άδικο και μάλλον ανήθικο ένα κόμμα του \3- 5% να διαμορφώνει εκβιάζοντας τις πολιτικές εξελίξεις και να επιβάλλει αλαζονικά, την ,πιθανότατα στρεβλή, άποψη του (γιαυτό και το μικρό ποσοστό) σε ένα κόμμα του 35-40% με το οποίο συγκυβερνά.

Κάτω από αυτό το πρίσμα η μη αυτοδυναμία του ΣΎΡΙΖΑ είναι καταστροφική αφού του παρέχεται ένα μόνιμο άλλοθι για τις βέβαιες μελλοντικές παλινωδίες και απαγκιστρώσεις από τα υποσχεθέντα που άρχισαν με «το πρώτο φως».

Για αυτούς, που συνιστούν το δημιουργικό  και όχι το αφελές και το θορυβοποιό κομμάτι του έθνους, το  να κυβερνήσει η  επιστημονικά, και ιστορικά ασυνάρτητη πολυαριστερά με κορμό τον ΣΎΡΙΖΑ στηριζόμενο από ένα φανατικό και τυχοδιωκτικό κομμάτι της ακροδεξιάς, είναι ένα πράγμα που φαντάζει εξαιρετικά  εφιαλτικό.Σύμφωνα με τις προεκλογικές  θέσεις των συγκυβερνητών μετά βεβαιότητας προεξοφλείται η άμεση οικονομική κατάρρευση και η διεθνής απομόνωση των «ψευτοτσαμπουκάδων» της κυβέρνησης ,εκτός αν σύμφωνα με την διεθνή αριστερίστικη πρακτική ξαναγίνονταν, η  ανάγκη ρεαλισμού   σε  προπαγανδιστικό  φιλότιμο .               

Υπήρχε πάντοτε η έντονη ανησυχία ότι τον έφηβο διαρκείας και γνωστικά ανεπαρκή  ,κατά τα άλλα όμως προικισμένο  λαϊκιστή Αλέξη Τσίπρα και την "παράωρη" παρέα του  δεν την απασχολεί η παραγωγική διαχείριση της εξουσίας, διότι τότε λογικά δεν θα υιοθετούσαν ανέφικτα προγράμματα, ούτε θα  υπονόμευαν ως αντιπολίτευση θεσμούς και αξίες που σίγουρα θα χρειαζόντουσαν σαν κυβέρνηση . 

Το μεγάλο στοίχημα πολλών Συριζέων είναι  η ρεβάνς  και η πάση θυσία η ιστορική δικαίωση της αποτυχημένης παγκοσμίως ιδεοληψίας τους, ενώ για μερικούς έμπειρους πασοκογενείς κυρίως συνδικαλιστές το κίνητρο τους περιορίζεται σε ένα νέο  πλιάτσικο. Υπάρχει και το ενδεχόμενο της, ψυχιατρικού ενδιαφέροντος, ομαδικής, Δονκιχωτικού τύπου, οραματικής μονομανίας για την  μετατροπή της Ευρώπης σε σοσιαλιστικό παράδεισο . Περιττό το σχόλιο.

Σε όλες τις περιπτώσεις η κατάσταση της χώρας είναι δυσοίωνη και απαιτείται άμεση δραστηριοποίηση ,σοβαρότητα, γνώση, φαντασία και αυταπάρνηση  από τον υγιή Ελληνισμό για να επιβιώσουμε σαν Έθνος και να διατηρήσουμε την αισθητική και τον πολιτισμό μας που βάλλεται ύπουλα από τους υποκλέψαντες την λαϊκή εντολή της 25/01/2015.

Το γραφικό αλαλούμ των εναρκτήριων υπουργικών δηλώσεων που προαναγγέλλουν άμεσες δήθεν φιλολαϊκές ενέργειες ,που αργότερα αποστέλλονται από τους ίδιους στις γνωστές Ελληνικές καλένδες, η ιστορική νίκη έναντι του θρησκευτικού όρκου και της γραβάτας, η καταρράκωση της παράδοσης και  της ευπρέπειας, ο θρίαμβος της «Μπαρουφικού» τύπου κακογουστιάς και αγένειας και ο νεόκοπος, νεφελώδης  με ελληνοαμερικάνικα δήθεν επιστημονικός, οικονομοπολιτικός λόγος των –για κακή μοίρα των φοιτητών τους –πολιτικοποιημένων καθηγητών της κυβέρνησης ,όπως και η βεβαιότητα της αποτυχίας και  του εθνικού διασυρμού επιβάλλουν την πανστρατιά των σκεπτόμενων και επιτυχημένων Ελλήνων εντός και εκτός Ελλάδος.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α. ΤΟΜΠΡΑΣ