ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗΣ

Από τις πλέον τοξικές πρακτικές στην πολιτική ζωή και πηγή ίσως των περισσοτέρων  δεινών της χώρας διαχρονικά και  ανεξαρτήτως χρώματος, είναι η σύνδεση μίας οργανικής και μάλιστα ηγετικής θέσης με την, δίκαιη ή μη, αδιάφορο, επιβράβευση κάποιου είδους προσπάθειας ή αγώνα.

«Είναι νεολαίος αμόρφωτος, λίγδας, και ψιλολαμόγιο; Δεν πειράζει αφού είναι συνδικαλιστής και φέρνει ψήφους. Βάλε τον υποψήφιο!»

«Είναι ξανθιά ,κορμάρα χορεύει τσιφτετέλι, και από τσαμπουκά και  ζεϊμπέκικο; Υποψήφια με κομματική γραμμή και υπουργός βιτρίνας».

«Είναι μάγκας ποδοσφαιριστής μεγάλης ομάδας καλός στις κεφαλιές και διεθνής; πήρε και πρωτάθλημα; Εκλόγιμος υποψήφιος στην Ευρωβουλή»

«Είναι μαυροπουκαμισάς  Κρητικός και ψευτοτσαμπουκάς με μουστάκια φερετζέ λαμογιοσυνεταιριστής; κάνε τον υφυπουργό.

«Είναι ανεπάγγελτος σαραντάρης, χωρίς ένσημα από σιχαμερή καριέρα; κάνε τον  σύμβουλο διεθνών υποθέσεων να ευχαριστηθούν οι σύντροφοι»

«Έχει εμφανή  κοτσιδάτη ιδιαιτερότητα και  ανάλογες ποιητικές δημιουργίες; Κάνε τον υφυπουργό να χαρούν οι δικοί του»

« Είναι γελωτοποιός δήθεν ηθοποιός αλλά έπαιξε σε σήριαλ; κάνε τον υπουργό»

«Είναι, γέρος, κομπλεξικός, ιδεοληπτικός αστός αλλά είναι παρέα και άνδρας -της φίλης της γυναίκας μου; Αρχοντιλίκια!!! κάνε τον υπερυπουργό στους νέους και στον πολιτισμό»

«Είσαι πλούσιος  καθηγητής  εργατολόγος και δικηγόρος των φτωχών που με αποδεδειγμένη ιδιοτέλεια προεξοφλεί βολική νομοθεσία; Κάνε τον υπουργό και   ασύστολο ραπτοκόπτη  των  βολικών νόμων  για να μην εκτεθεί;

«Είναι μονόπατος αγγράμματος και ανεύθυνος φανατικός αλλά φιλικός  δήθεν δημοσιογράφος; Κατευθείαν υπουργός πτυχίων χωρίς πτυχίο»

«Είναι κολλητός  νεαρός, ημιμαθής ιδεοληπτικός , αμοραλιστής και κυνικός ψεύτης; Κάνε τον υπερυπουργάρα   παρά τω πρωθυπουργώ!!!»

Ατελείωτη είναι λίστα των αστείων αλλά και  εγκληματικών προσλήψεων ή  τοποθετήσεων σε νευραλγικές θέσεις, προκλητικά ανίκανων και ανεπαρκών ατόμων, που κατά καιρούς πήραν το τιμόνι και δήθεν κυβέρνησαν με ιδιοτέλεια  την χώρα.

Αλήθεια ,ποιός είναι αυτός ο παντοδύναμος που  διορίζει και κατανέμει τα  «οφίτσια» κατά το δοκούν και ανεξέλεγκτα;

Προφανώς είναι ο λαός. Ο …αλάνθαστος και πάνσοφος λαός που κυβερνά  μέσω της  εκάστοτε κυβέρνησης που τον εξαπάτησε . Θου Κύριε…

Η κεφαλή του κόμματος ,στην αγωνία της να πετύχει την εκλογή της,  είτε δέχεται και ανέχεται γκρίζες παροχές και υπηρεσίες από ύποπτα και ακατάλληλα άτομα , είτε  απλώς επιδιώκει την συνεργασία δημοφιλών με τηλεοπτική αποδοχή λαϊκών ανθρώπων, προκειμένου κοντά τους να …ποτισθεί και η γλάστρα.

Μήπως  ευθύνεται ο εκάστοτε  πρωθυπουργός που, κατά το Σύνταγμα,  από λαϊκός ηγέτης, δηλαδή μπροστάρης, οδηγός και καθοδηγητής, κατάντησε ικέτης της ψήφου του λαού, με αντιπαροχή την ικανοποίηση των ανώριμων αν  όχι παράλογων λαϊκών  απαιτήσεων;

Ναι «και …κλειδώνω», όπως λένε σε τηλεοπτικό παιχνίδι. Και όχι μόνο.

Οι οφειλόμενες  επιβραβεύσεις κομματικής αφοσίωσης, και τα «γραμμάτια» εξόφλησης των αθέμιτων και ίσως παράνομων προεκλογικών παροχών  είναι ένας τεράστιος όγκος υποσχέσεων δόλιας εύνοιας  πολλών επιπέδων, που εξαργυρώνεται και εξοφλείται με θέσεις επιβράβευσης και αφορά σε ευρύτερες μάζες ψηφοφόρων, από υποψήφιους κλητήρες μέχρι αντιπροέδρους κυβερνήσεων

Αυτές οι οφειλές πλεονάζουν πάντα των κενών θέσεων, και  έτσι πραγματοποιείται το «μεγαλύτερο έγκλημα κατά του κράτους»  διαχρονικά  αφού προκηρύσσονται νέες θέσεις εργασίας για να καλύψουν ανύπαρκτα κενά. Δεν είναι υπερβολικός ο χαρακτηρισμός της φαύλης πρακτικής των κομμάτων ως το «μεγαλύτερο έγκλημα κατά του κράτους » διότι αυτή η πρακτική κατέστησε το κράτος να μοιάζει με ένα νοσηρά παχύσαρκο άτομο, 200 κιλών που ενώ δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, του ζητάμε να τρέξει, όπως οφείλει τον  μαραθώνιο της παγκοσμιοποίησης.

Άλλαζε η κυβέρνηση. Έπρεπε να τακτοποιήσουνε τα δικά τους  παιδιά. Στοχευμένες κομματικά οι  προσλήψεις στο Δημόσιο προσωρινά   σε χειρωνακτικές εργασίες   κυρίως συγγενών και φίλων συνδικαλιστών  αλλά και  άχρηστων ανεπάγγελτων, αμόρφωτων, αφισοκολλητών,  υποτακτικών κτλ. σε νεοϊδρυόμενες  θέσεις. Τους υπάρχοντες δεν τους απολύανε αλλά τους έβαζαν ως αργόμισθους  στο ψυγείο μήπως και αλλαξοπιστήσουν ,αλλά περισσότερο για να εξασφαλίσουν και οι ίδιοι το προνόμιο της αμειβόμενης αγρανάπαυσης σε  μελλοντική κυβερνητική μεταβολή. «Κόρακας κόρακος μάτι δεν βγάζει».

Τα πράγματα από Πεπονή και μετά άρχισαν να εκλογικεύονται μέχρι να εμφανισθεί για κακή μας μοίρα το λαϊκίστικο φαινόμενο Τσίπρας, που το αξιοποίησαν κυνικά  όλα τα τοξικά  απόβλητα του κακού ΠΑΣΟΚ.

Η Ελένη Βλάχου κάποτε και στην συνέχεια ο  Ανδρέας Ανδριανόπουλος  είχε αποδείξει ότι, αν παρά πάσα λογική,  δεν θα έπρεπε να  απολυθεί το πλεονάζον προσωπικό του Δημοσίου, είναι πολύ οικονομικότερο για το κράτος  να του δώσει απεριόριστη άδεια μετ΄αποδοχών, στους περιττούς παρά να τους  έχει στα πόδια του . Θα απέφευγε έτσι τα ενοίκια για γραφεία ,τα τηλέφωνα, τον εξοπλισμό και τα άλλα λειτουργικά έξοδα που τους  αναλογούσαν.

Κυρίως δεν θα πολλαπλασιάζονταν η γραφειοκρατία και η ταλαιπωρία των πολιτών,  αφού κάποια αχρείαστη  σφραγίδα, έτσι για τα μάτια, θα έβαζαν τους υπεράριθμους  να κτυπούν.   

Αν αυτό ισχύει και ισχύει για τους δημόσιους  υπαλλήλους και σκεφτούμε ότι κάτι το ανάλογο θα ισχύει και για τους «επί βραβείω» τοποθετημένους μετακλητούς, βουλευτές, υπουργούς κ.ά., μας πιάνει ίλιγγος. Φρουροί, οδηγοί, γραμματείς, υπάλληλοι, κλητήρες   πολυτελή γραφεία και αυτοκίνητα, τηλέφωνα,  ταξίδια, δεξιώσεις, αρχοντιά με  αγορασμένες από κρατική διαφήμιση συνεντεύξεις, είναι δαπάνες που αν αποφεύγονταν θα γλύτωναν οι συντάξεις από περικοπές.

Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Είναι το κόστος που λανθασμένες αποφάσεις και ενέργειες άσχετων ανθρώπων αποδεικνύονται μοιραίες. Είναι σαν πραγματοποιεί εγχείρηση  ανοικτής καρδιάς κάποιος ορεσίβιος  κτηνοτρόφος. Η αποτίμηση της ζημιά δεν προκαλεί απλά ίλιγγο αλλά απελπίζει και φυτεύει οριστικά τα αειθαλή  μνημόνια.   

Ουτοπιστική πρόταση: Το  άγουρο κόμμα που κερδίζει τις εκλογές να μισθώνει εις βάρος του Δημοσίου, το «Κόστα Ναβαρίνο» χωρίς έκπτωση, προκειμένου να παραθερίζουν μετ΄αποδοχών μόνιμα με τις οικογένειες τους οι 2-3000 περίπου δήθεν  αγωνιστές, δικαιούχοι κομματικής επιβράβευσης και να χρησιμοποιήσει  καλά αμειβόμενους έμπειρους και πετυχημένους  παράγοντες της αγοράς.  

Το κέρδος θα ήταν μεγάλο. Αν συνυπολογίζαμε μάλιστα  το απίστευτο κόστος που προκλήθηκε από τις καταστρεπτικές κυβερνητικές  εμπνεύσεις και ενέργειες των Βαρουφάκη, Λαφαζάνη, Τασίας, Μπαλτά, Φίλη, Θεανώς, Καμμένου, Στρίντζη, Μάρδα, Παππά,  Φλαμπουράρη, Νάντιας, Σκουρλέτη, Κατρούγκαλο και άλλων αριστερών… αδαμάντων, θα καταλήγαμε στο ακλόνητο συμπέρασμα ότι  τέτοιοι απίθανοι αριστεροί τύποι, έπρεπε να παραθερίζουν «δημοσία δαπάνη επ΄ αοριστω», μήπως και γλυτώναμε από την τροχοπέδη που είτε ως αντιπολιτευόμενοι είτε ως κυβερνώντες ασκούν. Και ο Τσίπρας; Θα παραθέριζε μονίμως στο Βερολίνο ως υψηλός προσκεκλημένος της φίλης του Μέρκελ.

ΔΑΤ