«Γυναίκα (ή άνδρας), δεν γεννιέσαι, γίνεσαι». (Ι)

Αυτό, το φιλοσοφημένο και επιστημονικά θεμελιωμένο δόγμα , ήταν το κεντρικό σύνθημα , του φεστιβάλ και της παρέλασης υπερηφάνειας στην Αθήνα των ΛΟΑΔ+ ή ΛΟΑΤ+ ή ΛΟΑΤΙ+  ή τέλος πάντων των πάσης φύσεως ανώμαλων ατόμων, δηλαδή των ατόμων- κατά το σύγχρονο αριστερό δήθεν προοδευτικό πρωτόκολλό- με σεξουαλικές ιδιαιτερότητες. Όπως όλα τα συνθήματα,  έτσι και αυτό προσπαθεί να βρει ,οπαδούς και μιμητές, προκειμένου να δικαιωθεί. Μας προτρέπει λοιπόν,
να καθοδηγήσουμε  σαν γονείς, τα αγοράκια ντυμένα σε ροζ  να παίζουν με κούκλες , να βάφουν τα χείλια τους,  να κάνουν μπούκλες τα μακριά μαλλιά τους και να βάζουν σκουλαρίκια, και να χορεύουν τσιφτετέλι,  τα δε κοριτσάκια να τα κουρεύουνε γουλί , να παίζουν με πιστόλια ή σπαθιά και φυσικά ποδόσφαιρο και να χορεύουν χασάπικο. Το τσιγάρο και τα ναρκωτικά εντάσσονται στο μικτό παιδαγωγικό πρόγραμμα.

Πίσω από το σύνθημα «γυναίκα (ή άνδρας) δεν γεννιέσαι, γίνεσαι», προβάλλεται κρυφά η   ιερή αγανάκτηση  αυτών των ατόμων, γιατί στο ψηφισμένο προσφάτως νομοθέτημα περί της ελεύθερης συμβίωσης  δεν περιελήφθει-παρά τις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, του μοναδικού κόμματος  που τους εκφράζει αισθητικά και ηθικά - η πρόνοια επέκτασης  του ύψιστου ανθρώπινου δικαιώματος του νομικού  αυτοπροσδιορισμού του φύλλου και όχι μόνο.

Δηλαδή  με άλλα λόγια αυτοί οι τύποι θέλουν, υποχρεωτικά  δια νόμου, ο καθένας μας να απαντά  είτε από στην αστυνομία κατά την έκδοση μίας ταυτότητας , είτε ή  στην τράπεζα όταν ανοίγουμε λ/σμό, στην εξευτελιστική ερώτηση « ποιο είναι το φύλλο σας;» και ο υπάλληλος να είναι υποχρεωμένος να πιστέψει  σε αυτό που θα δηλώναμε  και όχι στα μάτια του, ούτε στα  άλλα δημόσια έγγραφα. Και αυτό, προκειμένου να διευκολυνθούν οι λεγόμενοι/ες τραβεστί .η  τρανς ή επί το επιστημονικότερο διαφυλικοί για να μην καταφεύγουν την προβλεπόμενη γραφειοκρατική διαδικασία. Πώς  είναι δυνατόν, κάποιος που λεγόταν πχ Μήτρος Καραγκούνης , μετά από πολύ κόπο  και χρήματα αλλαξοφύλλισε ,και πίστεψε ότι  ξεπέρασε σε κοκεταρία  και χάρη  την  Μπιρζιτ Μπαρντώ ή την Βάνα Μπάρμπα, να μην μπορεί να υπογράφει στο συμφωνητικό  συμβίωσης  ή στο αίτημα υιοθεσίας( ενεργή δημόσια  υπόσχεση του υπουργού  Παρασκευόπουλου) κατά τον ρόλο της  ως… Μπέμπα Καρά;

Καλή σύζυγος και μάνα ό Μήτρος μόνο στα λόγια; Φρίκη!!!    

Ίσως το κοινωνικό αίτημα αυτοπροσδιορισμού , θα μπορούσε να επεκταθεί και σε  μία  πιο προχωρημένη  δημοκρατική  διεκδίκηση. Θα μπορούσε να απαιτήσει-γιατί όχι μετα την δημοκρατική κατάργηση του προσδιορισμού του θρησκεύματος- την απάλειψη από κάθε δημόσιο έγγραφο και της ένδειξης «φύλλο» για να υπάρχει το σχετικό σασπένς μέχρι τον προαιρετικό μάλλον  αυτοπροσδιορισμό.    

Θα μπορούσε μάλιστα το πλέρια δημοκρατικό δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού να επεκταθεί  και σε μία άλλη καταπιεστική για πολλούς…  σοβαρούς πολίτες ένδειξη,  αυτή  που αφορά στην  «ηλικία». Θα γλυτώναμε έτσι από  τις  απαντήσεις στο απαράδεκτο ερώτημα «πόσο χρόνων είσαι ;» του  τύπου, «όσο φαίνομαι» και «όσο νοιώθω» ή από το πιο χαζό αντερώτημα-αίτημα κολακείας, «εσύ πόσο με κάνεις;»  

Με την ίδια λογική περιττή στα δημόσια έγγραφα είναι και η ταξική  ένδειξη «τόπος γεννήσεως» που δημιουργεί τις ράτσες τις φυλές, τους χωριανούς, τα έθνη , τα κράτη κτλ. όπως και οι επίσης περιττές  αλλά και ρατσιστικές ενδείξεις περί  «υπηκοότητας» και «εθνικότητας ».

Με δεδομένη μάλιστα  την αντίληψη του πρώην υπουργού Παιδείας και νυν Πολιτισμού και Αθλητισμού,  του απίστευτου δήθεν καθηγητή  Μπάλτα,  περί αριστείας ,την οποία θεωρεί όνειδος, θα μπορούσε να νομοθετηθεί και η κατάργηση της ένδειξης  «σπουδές».

Τα φασιστικά, ρατσιστικά και αντιδημοκρατικά αποτελέσματα κάποιας ψυχοφθόρου  και αξιολόγησης όπως  «απόφοιτος Χ σχολής » «πτυχιούχος Ψ πανεπιστημίου » και πολύ περισσότερο το  «αριστούχος» θα μπορούσαν να  αντικατασταθούν- με την επικρατούσα έννοια περί δημοκρατικής ενιαίας περατώσεως  κύκλων σπουδών- με τούς όρους « συνεργατική γνώση» ή «ομαδική δημοκρατική μάθηση» ή ακόμη « αριστερές μαθησιακές αναζητήσεις» κτλ που σμιλεύτηκαν  μέσα σε αγώνες.

Με την ίδια πάλι λογική του… πάνσοφου πρώην κολεγιόπαιδος Μπάλτα,  περί «ομαδικής συνεργατικής προσπάθειας» για τα πάντα , όπου μετά το πέρας της οποίας όλοι  θα είναι εξ ίσου  δημοκρατικά ικανοποιημένοι ,  ο αθλητισμός στην ισχύουσα μορφή θα έπρεπε να είχε καταργηθεί.

Τον λαό θα  ικανοποιούσε η  «δημοκρατική μαζική , αδιαβάθμητη και συνεργατική άθληση» στην οποία θα απαγορεύονται οι βραβεύσεις , οι πανηγυρισμοί και  η έπαρση νικητών που πλήττουν τις  ευαισθησίες των ηττημένων και δημιουργούν κοινωνικές  ανισότητες.

 Θέλουμε γύμναση για όλους και όχι πρωταθλητές , ρέκορντμαν ή Ολυμπιονίκες. Θέλουμε συμμετοχή και όχι διάκριση (Αχ!!! βρε Κουβερτέν, ποίοι ,γιατί και πως σε ερμηνεύουν .)

Θα μπορούν λοιπόν οι δημοκρατικοί πολίτες να παίζουν μπάσκετ ή ποδόσφαιρο χωρίς να μετράνε το σκορ, ή καλύτερα για  αποφευχθεί και η τραυματική εμπειρία της αστοχίας ενός σουτ , να φύγουν εντελώς από την μέση  τα τέρματα ή τα καλάθια.  Στο στίβο τα πράγματα θα ήταν πραγματικά ειδυλλιακά και γαργαλιστικά. Τα χρονόμετρα  και οι μεζούρες εξαφανίζονται γιατί μετράνε και αξιολογούν. Οι ρίψεις που ανάγονται σε πολέμους προηγουμένων αιώνων, θα γίνονται με λουλούδια (σ.σ. τα αυγά οι ντομάτες και τα γιαούρτια προορίζονται για επευφημίες αριστερών πολιτικών ), οι δρόμοι θα γίνονται  με πλέγδειν(σ.σ. αγκαλιασμένους ) αθλητές ώστε να επιτυγχάνεται δίκαιη και δημοκρατική κατανομή της καταπόνησης και  η  ταυτόχρονη άφιξη,  ενώ τα  άλματα (σ.σ. πηδήματα  στην καθομιλουμένη) θα είναι στα στρώματα ή στα σκάμματα γυμνικά,  ομαδικά, χωρίς διακρίσεις και περιορισμούς   με τα οποία θα κορυφώνεται ευχάριστα και ηδονικά  μία πλέρια δημοκρατική ανάγκη του λαού.

Έτσι μία υπεύθυνη(;)δήλωση είναι αρκετή ,ώστε  ο κάθε πικραμένος ακουμπώντας στο ύψιστο  δημοκρατικό δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, να αποκτά την ταυτότητα  το προφίλ που ονειρεύεται ή επιθυμεί και τα εξ αυτού προερχόμενα προνόμια και οφίτσια. (Βλ. κυβερνήσεις ΣΥΡΙΣΑ-ΑΝΕΛ). Θα μπορούσε να δηλώνει χειρούργος και να χειρουργεί ,πιλότος και να πιλοτάρει!!! Υπερβολές!!!  

Στην Ελλάδα σήμερα, ο αυτοπροσδιορισμός, όπως είπε ο ευφυής  Τσαρούχης, εφαρμόζεται μόνον αν δηλώσεις φρόνημα και αντιλήψεις    κάποιου είδους αριστεροκομμουνιστικής  συνιστώσας. Τότε γίνεσαι σχεδόν αυτόματα  και κατά βούληση δάσκαλος ,καθηγητής , δημοσιογράφος, καλλιτέχνης ή πολιτικός  και ενίοτε υπουργός και πρωθυπουργός. ΄

Υπερβολές  γηραιού συντηρητικού γκρινιάρη τα άνω; Δυστυχώς όχι. Για την πολύ   κακή μας μοίρα ,και την χειρότερη των παιδιών μας, είναι η τραγική πραγματικότητα της σύγχρονης Ελλάδας της αριστερής  τοξικής ιδιαιτερότητας.

Δημήτρης Α. Τόμπρας

Email: datompras@hotmail.com

site: http://platonikatoday.blogspot.gr