Η ιδεολογική ηγεμονία και το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.

 Από το βιβλίο  μου " Όπως τα είδα και τα  οίδα " . Αυτοέκδοση ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 : 

Οι ονειροπαρμένοι και κατά κανόνα συμπλεγματικοί αριστεροί, μονότονα αυτο-προσδιορίζονται πως είναι δήθεν οι καλοί και φιλεύσπλαχνοι εκπρόσωποι των κατωτέρων κοινωνικών τάξεων, δηλαδή των φτωχών, των περιθωριακών, των άτυχων και των εν γένει, αδύναμων συμπολιτών μας, με τους οποίους δήθεν συμπάσχουν, ενώ ευαγγελίζονται την λύτρωσή τους.

Συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο!

Όπου ανά την υφήλιο και όποτε ανά τους αιώνες, επεβλήθη ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός, ο λαός προηγουμένως, φτωχοποιήθηκε δόλια και υπέφερε,

ώστε εύκολα να επαναστατήσει, «αφού δεν είχε να χάσει τίποτα παρά τα δεσμά του».

Προκειμένου, λοιπόν, οι πάσης φύσεως αριστεροί ν’αποκτήσουν την κοινωνική πλειοψηφία, που θα τους οδηγήσει ειρηνικά στην κυβέρνηση, προσπαθούν εναγωνίως με νύχια και δόντια να φτωχοποιήσουν και ν’αποδυναμώσουν όσους περισσότερους πολίτες. Να προκαλέσουν και να πολλαπλασιάσουν τον πόνο τους. Να τους φέρουν τεχνικά μέσω της επαγγελματικής προπαγάνδας τους σε απόγνωση και απελπισία, έτσι ώστε να υποκλέψουν την ψήφο τους.

Αυτό έκανε, σε αντίθεση με το ΚΚΕ που έχει κάποιο μέτρο και σοφά αρκείται μόνον στο ρόλο της ελάσσονος αντιπολίτευσης. Αντίθετα το «τσίρκο των περιθωριακών αριστερών συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ με περισσή ιδιοτέλεια και θράσος, με απίστευτη επιπολαιότητα, ανεπίτρεπτη γνωστική ανεπάρκεια και αφόρητο ερασιτεχνισμό τελικά κατόρθωσε να καταλάβει λάθρα, όπως ένα σχολείο, την εξουσία.

Επικεφαλής τοποθετήσαν έναν δραστήριο, ημιμαθή αιθεροβάμονα (καταστροφικός συνδυασμός) συμπαθή προικισμένο ομιλητή και μόνιμα χαρούμενο, «έφηβο διαρκείας», τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος θα μπορούσε να διαπρέψει ακόμα και στο Χόλυγουντ ως ηθοποιός, προβάλλοντας, το μόνο, -αλλά απαράμιλλο- υποκριτικό ταλέντο του, που του επιτρέπει να εκστομίζει πειστικά τα πιο απίθανα ψέματα.

Ο αντιμνημονιακός προπαγανδιστικός μύθος, μετά την ακροδεξιά εκδοχή της, αυτή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και των τυχοδιωκτών των ΑΝΕΛ, βρήκε τους καλύτερους και πιο πειστικούς αφηγητές του: Τους δήθεν αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, που διαλαλούσαν ότι κατέχουν κάποιο δήθεν ηθικό πλεονέκτημα διότι τάχα δεν κυβέρνησαν ποτέ και δεν «λερώθηκαν».

Έτσι η δόλια, με επαγγελματική επάρκεια και παραπλανητική δραματοποίηση της πραγματικότητας, έπρεπε να συνοδευυεί και από την στοχοποίηση των υπαιτίων. Φυσικά ένοχοι, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, για το Μνημόνιο δεν ήταν άλλοι από αυτούς οι οποίοι δήθεν έχουν ηθικό… μειονέκτημα διότι κυβέρνησαν τα μεταπολιτευτικά 40 χρόνια, δηλαδή οι φαύλοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Είναι κατά τους αυτοανακηρυχθέντες αριστερό-εισαγγελείς, αυτοί που τάχα, καλύπτουν τους φοροφυγάδες, τους φοροκλέπτες, τους αιμοδιψείς εφοπλιστές, τους σκοτεινούς μεγαλέμπορους και λαθρεμπόρους, τους διαπλεκόμενους καναλάρχες- μεγαλο-εργολάβους, τους μεγαλοδικηγόρους, τους μεγαλογιατρούς και κλινικάρχες. Και φυσικά τους ανάλγητους μεγαλοβιομήχανους.

Με εξαίρεση τον Άδωνη Γεωργιάδη και τρεις-τέσσερις άλλους θαρραλέους πολιτικούς της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι αντέκρουαν ευθαρσώς την αισχρή μυθοπλασία, οι υπόλοιποι κομματικοί εκπρόσωποι στα τηλεοπτικά παράθυρα και τα διαδικτυακά φόρα, με ουσιαστική επιχειρηματολογία, αλλά και με παρεξηγήσιμη κοσμιότητα, που ίσως υπέκρυπτε κάποια πιθανή συνενοχή, απέκρουαν με πολύ αμυντικό τρόπο την επιθετική χυδαιολογία των αριστεριστών λαϊκών εισαγγελέων.

Σίγουρα, οι κυβερνήσαντες λαϊκιστές, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ οφείλουν να λογοδοτήσουν για πολλές εγκληματικές αμέλειες και τα πολλά ανεπαρκή και ελεγκτέα πεπραγμένα της μεταπολίτευσης. Αλλά που; Σε ποίον; Φυσικά οφείλουν να λογοδοτήσουν για τη σοσιαλομανία τους, και τη φοβία τους απέναντι στον νοήμονα λαό και ιδιαίτερα στο παραγωγικό φορολογούμενο κομμάτι του, το οποίο στα εν λόγω 40 χρόνια και παρά την αριστερή «ομίχλη» ανέβασαν το κατά κεφαλή εισόδημα των Ελλήνων από 350 σε 30.000 δολάρια. Ανάλογα δε με το βιοτικό επίπεδο τους κατατάσσονται στους πλουσιότερους λαούς της υφηλίου και τώρα κλονίζονται.

Οι κυβερνήσαντες λαϊκιστές οφείλουν επίσης να υποκλιθούν και στους Μάνο, Ανδριανόπουλο και τους άλλους φιλελεύθερους πολιτικούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη, το πρόγραμμα και τη φιλοσοφία της οποίας. αν ακολουθούσαν και δεν χλεύαζαν ή υπονόμευαν, η Ελλάδα θα υπερείχε ακόμη και της Ελβετίας.

Ανήκει όμως στο θέατρο του παραλόγου η κλήση προς λογοδοσία αυτών που κυβέρνησαν 40 χρόνια και μας έφεραν σε αυτό το… χάλι, από τους έχοντας δήθεν το «ηθικό πλεονέκτημα» -αφορολόγητους κατά κανόνα- αριστερούς θεωρητικούς λαοπλάνους διότι απλώς δεν κυβέρνησαν ευθέως.

Οι άνθρωποι αυτοί, όχι μόνον ασέλγησαν σε βάρος της ανθρώπινης ευπιστίας και αφέλειας, όχι μόνον καπηλεύτηκαν και εμπορευματοποίησαν την ανθρώπινη ανέχεια, αλλά προσπάθησαν να επεκτείνουν τη μιζέρια των εργαζομένων υπονομεύοντας κάθε επενδυτική προσπάθεια με μαξιμαλιστικούς δήθεν λαϊκούς αγώνες, οι οποίοι ήταν η αποκλειστική απασχόληση τους.

Οι άνθρωποι αυτοί, υπήρξαν, οι κυνικοί και οι ατιμώρητοι υπονομευτές κάθε χρήσιμης εθνικής προσπάθειας διαχρονικά. Έχουν δε το θράσος το οποίο ο λαός περιγράφει με το γνωστό: «Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα» και να επικαλούνται το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς. Διότι είναι θράσος και μάλιστα χιλίων πιθήκων, τύποι σαν τον Λαφαζάνη, τον Λεοτσάκο, τον Σκουρλέτη, τον Μηλιό, τον Κατρούγκαλο, τον Μητρόπουλο, τον Σταθάκη, και άλλους επιφανείς συνδικαλιστικούς αστέρες, οι οποίοι με τους λίαν επικερδείς για τους ιδίου, δήθεν λαϊκούς αγώνες να προβαίνου σε τέτοια επίκληση.

Αυτοί και οι αφελείς σύντροφοί τους οδήγησαν διαχρονικά με τις απεργίες, τις καταλήψεις, τις πορείες και άλλες μορφές ταξικής πάλης, κραταιές βιομηχανικές και οικονομικές μονάδες στο κλείσιμο ή στην επιχειρηματική μετανάστευση. Ανέστειλαν τις αναγκαίες αποκρατικοποιήσεις. Ακύρωσαν κάθε νέα σοβαρή επενδυτική πρωτοβουλία. Υπονόμευσαν κάθε κυβερνητική προσπάθεια προς παραγωγή πλούτου. Και τελικώς επέβαλαν ύπουλα μεγεθύνοντας τες τόσο την ανεργία, όσο και τη μιζέρια που όπως ήταν άλλωστε ο αντικειμενικός και υπαρξιακός σκοπός τους.

Αποτέλεσμα της νοσηρής δράσης τους; Οι νέες γενιές των Ελλήνων αυτοκαταστρέφονται διότι είναι δηλητηριασμένες από την αριστερόστροφη δήθεν πνευματική ηγεσία των κομματικότροφων καθηγητών, των στρατευμένων καλλιτεχνών και των εντεταλμένων δημοσιογράφων στο όνομα κάποιας δήθεν λαϊκής κυριαρχίας(βλ. αφελούς λαϊκής αυταπάτης), αφού:

Έχουν ως θρησκεία την ήσσονα προσπάθεια. Θεωρούν βλακεία την ανάληψη ευθύνης, ενώ μαγκιά την εξαπάτηση. Καταλογίζουν ως αστικό κατάλοιπο το διάβασμα, την καλλιγραφία και την ορθογραφία. Κάνουν σημαία τον χαβαλέ. Εξυμνούν την αλητεία. Ασχημονούν σε δημόσιους χώρους. Έχουν όραμα την άκοπη καλοπέραση. Διεκδικούν το δικαίωμα στην ατιμωρησία, την αυθάδεια και την αναίδεια. Χλευάζουν την πειθαρχία και την τάξη. Διαλαλούν σαν καμάρι την σεξουαλική ιδιαιτερότητα. Ενθαρρύνουν για την εξέλιξη του είδους τους ομοφυλοφιλικούς γάμους και τις παρά φύσιν υιοθεσίες. Καταγγέλλουν σαν ντροπή την ευπρέπεια και το σεβασμό. Χυδαιολογούν καμαρώνοντας. Θριαμβολογούν υβρίζοντας συστηματικά τις αρχές. Πιστεύουν ότι συνιστούν παρακμή το καλό ντύσιμο και το γούστο, καθώς και κατάντημα οι εθνικές ευαισθησίες, οι εορτές και οι παρελάσεις. Μισούν τους ένστολους λειτουργούς. Σκυλεύουν τα μνημεία και τα αγάλματα. Λεηλατούν και καίουν περιουσίες. Καταλαμβάνουν, καταστρέφουν και κοπρίζουν τα σχολεία και άλλα δημόσια κτήρια. Χειροκροτούν και υπερασπίζονται την αντικοινωνική και τρομοκρατική δράση των λούμπεν αναρχικών. Χλευάζουν τον κλήρο. Ειρωνεύονται την θρησκεία. Οικτίρουν την παραδοσιακή οικογένεια. Νομίζουν ότι είναι έγκλημα η οικονομία και το νοικοκυριό. Θεωρούν όνειδος την αριστεία, το επιχειρείν, την επιτυχία και το κέρδος. Προφανώς δε γεννούν και εκτρέφουν τον νεοφασισμό.

Αυτή η -σε τελευταία ανάλυση- εθνική μειοδοσία της δόλιας ηθικής, πνευματικής και υλικής απαξίωσης του λαού, ονομάζεται στρεβλά από ίδιους τους ενόχους δήθεν ηθικό πλεονέκτημα τους. Ντροπή!!!

Αναφορικά με τη δημοφιλή, δήθεν εισαγγελική διάσταση, που προσδιορίζει το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς επικαλούμαστε τη λιτή, σοφή, ειλικρινή και αντρίκια ομολογία του Θ. Πάγκαλου, που περικλείει όλη την αλήθεια για την κατάντια μας ότι: Όλοι μαζί τα φάγαμε. Προφανώς ποικιλότροπα και ανάλογα με το ειδικό βάρος μας. Και ο Πάγκαλος για εποχή που κυβερνούσε και για την οποίαν δήθεν εγκαλείται, μόνον δεξιός δεν ήταν.

Τελικά, η Αριστερά όχι μόνον δεν ουδέν ηθικό πλεονέκτημα κατέχει, αλλά αντίθετα είναι ποτισμένη με ένα πολύ τοξικό και οπισθοδρομικό ηθικό μειονέκτημα.