Η «ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΚΗ», μία χρήσιμη εμπειρική επιστήμη.

Από την αρχαιότητα,  συνδυάστηκε φιλοσοφικά και ιατρικά, η εξωτερική εμφάνιση ενός ατόμου με την ψυχοσύνθεση του, σε βαθμό τέτοιο που να μας επιτρέπει να βγάλουμε ασφαλή (ή έστω πιθανολογούμενα) συμπεράσματα για τη συμπεριφορά του, κοινωνική ή αντικοινωνική.

Τα «φυσιογνωμικά» του Αριστοτέλη αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα συνδυασμού λογικής, διαλεκτικής, παρατηρητικότητας, και μαντικής, η δε Ιπποκρατική πρόγνωσης βρίσκει την κύρια φυσιογνωμική της έκφραση στο βιβλίο «Προγνωστικόν» όπου

και παρουσιάζεται το Ιπποκρατικό προσωπείο, δηλαδή τα σημάδια που βοηθούν την ορθή πρόγνωση και τα οποία είναι: το πρόσωπο, τα μάτια, η μύτη, τα χείλια.

Με άλλα λόγια, σύμφωνα με την «φυσιογνωμική», η εσωτερική διάθεση ενός ατόμου ,η οποία  εκδηλώνεται με την εν γένει συμπεριφορά του, αντανακλάται και αντικατοπτρίζεται επί του σώματος και επί του προσώπου, δηλαδή  επί της φυσιογνωμίας του χωρίς  να εξαιρούνται συντεχνίες ανθρώπων όπως οι πολιτικοί ή οι δικαστικοί.

Ο λαός το λέει για το θέμα  πιο απλά, «κόψε φάτσα και βγάλε συμπέρασμα», κάτι που όλοι κάνουμε συνειδητά ή μη , διαλέγοντας τον/την  σύντροφο μας ή τους φίλους μας όχι όμως  τους κυβερνήτες μας.

Αν προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε την Συριζέϊκης  τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα «φυσιογνωμικά», τα πράγματα είναι, αλλοίμονο, από ενοχλητικά και γραφικά έως πολύ κωμικοτραγικά και… επικίνδυνα( δυνάμει του νόμου για τον ρατσισμό).

Οι φωτογραφίες της κυβέρνησης στην ορκωμοσία της, σε διάφορες πολιτικές εκδηλώσεις  ή στα έδρανα της βουλής, ομοιάζει  με τις τοπικές  κυβερνήσεις των Σοβιετιών στον μεσοπόλεμο κυρίως λόγω ενδυματολογικής, κομμωτικής  και γενικά λόγω αισθητικής ασυδοσίας.                                                                                     

Το πρωτόκολλο της πρώτης φορά αριστεράς  περιλαμβάνει  «Όσο πιο κακοντυμένος είσαι, όσο πιο αξύριστος μένεις, όσο πιο βρώμικος φαίνεσαι, όσο πιο ατίθαση ή λιγδέ κόμη φέρεις, τόσο πιο πολύ κοντά στον λαό  φαίνεται ότι είσαι  ».  Έτσι …ικανοποιείται και η γνωστή  ουτοπία  «ο λαός στην εξουσία».

Κακά τα ψέματα, η ζωή διδάσκει, ότι ο «σημαδεμένος» (ο πολύ ψηλός ή πολύ κοντός, ο πολύ αδύνατος ή  υπερβολικά χονδρός, ο μη αρτιμελής , ο πολύ άσχημος ,ο καμπούρης  ο αγράμματος , ο βραδύγλωσσος ή ο βλαξ  και γενικά αυτός  που έχει «κουσούρια» και διαφέρει από τον μέσο όρο) κατά κανόνα είναι  συμπλεγματικός  και πολλές φορές επικίνδυνος.

Έχει συμβεί πολλές φορές, σε διάφορες κυβερνήσεις, να έχουν εισχωρήσει σε αυτές  «σημαδεμένοι» υπουργοί, οι οποίοι παρήγαγαν  ανάλογο «σημαδεμένο» έργο το οποίο πληρώσαμε ακριβά,  ποτέ όμως άλλοτε σχεδόν το σύνολο μίας κυβέρνησης, όπως αυτή της «πρώτης φορά αριστεράς» δεν αποτελείτο από «σημαδεμένους».    

Μετά από την πολυετή συστηματική ηθική και υλική  υπονόμευση  της χώρας, ως αντιπολίτευση,  το έργο που παρουσίασε στους 20 μήνες της   καταχρηστικής διακυβέρνησης της, μας «σημάδεψε» ίσως ανεπανόρθωτα   σε σημείο που η παράφραση της  γνωστής ρήσης του Τσώρτσιλ, «ποτέ στη ιστορία τόσο λίγοι δεν έκαναν τόσο πολύ κακό σε τόσους πολλούς» να ωχριά εμπρός στην  θλιβερή πραγματικότητα.

Ήταν κάτι το αναμενόμενο, τόσο από τα νέα και  πλέρια δημοκρατικά και  αγωνιστικά βιογραφικά  που κυκλοφόρησαν , όσο και από την πληθώρα των «σημαδεμένων» που στελέχωσαν δημοκρατικά τον κρατικό μηχανισμό αφού η αξιοκρατία κατά Μπαλτά  είναι αστικό κατάλοιπο .           

Η καινοτομία  της αριστεράς στα βιογραφικά, είναι ότι θεωρείται περιττό  να αναγράφεται η ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ αφού ούτως ή άλλως είναι μηδενική έως ασήμαντη, ενώ  το  κενό  αυτό καλύπτεται από τίτλους θέσεων κομματικών και συνδικαλιστικών  αξιωμάτων που κατελήφθησαν μετα  από …σκληρούς αγώνες… για τον λαό, μέσα στην κομματική καμαρίλα. 

Επίσης απαλλοτριώθηκε  και ο όρος  ΣΠΟΥΔΕΣ όπου δεν αναγράφεται υποχρεωτικά μόνο  η αποφοίτηση από κάποιο ίδρυμα , αλλά αρκεί ΄καταγραφή της  επιθυμίας προς τούτο  του αυτοβιογραφούμενου .   Έτσι θεωρείται επαρκές προσόν …δημοκρατικής  διακυβέρνησης η αναγραφή «σπούδασε οικονομικά» ή «ασχολήθηκε με την κοινωνιολογία, τις καταλήψεις, τον συνδικαλισμό κτλ»

Αναφορικά με την «φυσιογνωμική» της κυβέρνησης, αρκεί να δει τις φωτογραφίες των κυβερνητικών εδράνων , με τους μονίμως νυσταγμένους  Φίλη ,Φλαμπουράρη, Μπαλτά,   τους μονίμως επιθετικά ειρωνευόμενους Τσακαλώτο, Σταθάκη, Σκουρλέτη, Στρίντζη, τους χαζοχαρούμενους και κομψευόμενους Κοτζιά , Κουίκ, Κατρούγκαλο, τους χυδαιολογούντες κουραδόμαγκες Πολάκη, Παππά , τους δήθεν σκεπτόμενους Δραγασάκη  Δρίτσα, Παρασκευόπουλο, και τις με την  υπερχειλίζουσα δημοκρατική  θηλυκότητα Φωτίου, Σία Αναγνωστοπούλου, Τασία Χριστοδουλοπούλου, για να συμπεράνει και να προβλέψει τα μελλούμενα. Το ίδιο ισχύει και για τα  λοιπά έδρανα του της Βουλής όπου η συμπερασματική  παρατήρηση της φάτσας των, κατά κακή συγκυρία, «λούμπεν»  κυβερνητών της χώρας οδηγεί σε θλίψη και απελπισία.

Εξαίρεση στον κανόνα αποτελεί η νεανική , ευχάριστη  και μόνιμα σχεδόν χαμογελαστή πρωθυπουργική φάτσα που με την λάμψη της( το μοναδικό προσόν) έκρυψε την επικίνδυνη « μπαναλοπαρέα» του και τύφλωσε τους άβγαλτους νέους και τις μανάδες τους ,που απόντος του Ρουβά ,τον ψήφισαν.

Ότι λάμπει όμως δεν είναι πάντα χρυσός. Με πολλές οδύνες οι Έλληνες που πληρώνουν   πανάκριβα τα αριστερά πειραματικά καμώματα ,  φαίνεται ότι αρχίζουν να καταλαβαίνουν  αυτό που η « φυσιογνωμική» τους είχε έγκαιρα προειδοποιήσει και ετοιμάζονται να δώσουν «εκλογική πόρτα» και να ξαποστείλουν  τις  «πολιτικές  μπαναλόφατσες»  πίσω στο 3%.