ΜΗΠΩΣ Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ;

Στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα, επί επταετίας, πολύ νέος, είχα την τύχη να βρεθώ  δίπλα σε έναν πολύ πετυχημένο και σοφό εργοδότη, φυσικά συντηρητικών  και φιλελεύθερων πολιτικών πεποιθήσεων. Ήταν η εποχή που η επιχείρηση από εισαγωγική εταιρία επώνυμου απορρυπαντικού μεταβάλλετο σε βιομηχανική και αναζητούσε έναν στιβαρό αρχιεργάτη για το υπό ίδρυση εργοστάσιο.  Είχα αναλάβει την πρώτη φάση της επιλογής ,με  την εντολή να καταγράψω κυρίως  τα πολιτικά φρονήματα των  υποψηφίων. Η φυσιολογική, για την εποχή του απροσχημάτιστου αντικομουνισμού,  μελαγχολική σκέψη μου, ήταν ότι το «αφεντικό» επιθυμούσε,
να αποκλεισθούν οι αριστεροί και οι κομμουνιστές,  προκειμένου να αποφευχθούν απεργίες ,στάσεις κτλ.   Συνέβαινε όμως, προς μεγάλη μου έκπληξη , ακριβώς το αντίθετο!!!!

Η προτίμηση της σοφής εργοδοσίας  ,ήταν να βρεθεί ένας νοικοκύρης «βαρύς» κομμουνιστής, που κατά τεκμήριο είναι, λόγω ιδεολογίας ,έντιμος και εργατικός.  Με την επιλογή ενός εργατοπατέρα στην  υπεύθυνη θέση προϊσταμένου , -  εξήγησε αυτός ο μεγάλος επαγγελματικός δάσκαλος μου -αυτός γίνεται …γενίτσαρος, θεοποιεί την πειθαρχία, γίνεται αυστηρός,  απόλυτος και σκληρός στην εφαρμογή των  ,κατά τεκμήριο ,δίκαιων επιθυμιών-εντολών της προϊσταμένης του αρχής, όπως  ακριβώς νόμιζε ότι συνέβαινε στην  αλάνθαστη Σοβιετία που πίστευε.

Βρέθηκε ,καλή του ώρα ,ο Ιγνάτης, ένας Μυτιληνιός οργανωμένος «ασήκωτος» κομμουνιστής , ένας ωραίος άνθρωπος ,οικογενειάρχης, γλεντζές με πολύ χιούμορ και καλός πότης, πάντα όμως  εκτός υπηρεσίας .                                                                                                           

Στην δουλειά του; …σκύλος. Παράδειγμα εργατικότητας και δικαιοσύνης.                                         Το  εργοστάσιο με την εποπτεία του , δούλεψε παραγωγικά και κερδοφόρα για δεκαετίες, επεκτάθηκε ,υπερδιπλασίασε την παραγωγή , χωρίς καμία απεργία, χωρίς κανένα πρόβλημα .           Οι εργαζόμενοι είχαν την δίκαιη αμοιβή που τους αναλογούσε, και κάτι παραπάνω.                               Έκαναν νοικοκυριά , αποταμιεύσεις , και περιουσίες, μόρφωσαν παιδιά που τα περισσότερα απασχολήθηκαν σαν στελέχη στην ίδια επιχείρηση, και άλλα πολύ όμορφα, χάρις στον κομμουνιστή αρχιεργάτη που μέσα από την ουτοπία του είχε επιβάλει την  ισορροπία  εργοδότη –εργαζόμενου, με  την λογική και την πειθαρχία.

Μήπως  εκεί να είναι η λύση για την κοινωνική ειρήνη που είναι το προαπαιτούμενο για την ανάπτυξη και για την έξοδο μας από την κρίση;                                                 

 Μήπως θα πρέπει να αναζητηθούν κομμουνιστές σαν τον Ιγνάτη που θα … τρέξουν την οικονομία;    

 Μακάρι!!!!!  

Οι σημερινοί κομμουνιστές και αριστεροί γενικά δυστυχώς , δεν έχουν καμία σχέση με τους παλαιότερους ομοϊδεάτες τους.

Εκείνοι οι κομμουνιστές – όχι βέβαια η αντεθνική και μοιραία  ηγεσία τους-ήταν  καλά ψημένοι αγωνιστές της ζωής , κατά κανόνα καλών προθέσεων άνθρωποι ,που ζήταγαν επίμονα και φωναχτά ,πολλές φορές σωστά ,την δίκαιη ανταμοιβή του κόπου τους. Η ιδεολογική  ουτοπία τους  συγκριτικά με τους σημερινούς είχε ένα πολύ μεγάλο ελαφρυντικό: 

Τότε υπήρχε ο υπαρκτός σοσιαλισμός ,που η ασφυκτικά  έντονη ,έξυπνη και επαγγελματική προπαγάνδα των Σοβιέτ  παρουσίαζε σαν τον επίγειο παράδεισο των εργαζομένων. Με λίγο αμορφωσιά και λίγη αφέλεια το πίστευες και προσπαθούσε να τους μιμηθείς.  Ανθρώπινο και κατανοητό.

Οι σημερινοί κομμουνιστοαριστεροί ,αναρχικοί ,αντιεξουσιαστές και τα λοιπά κοινωνικά παράσιτα  όχι μόνον δεν έχουν τέτοιο ελαφρυντικό, αλλά επιβαρύνουν εξαιρετικά την θέση τους διότι τα εγκληματικά πεπραγμένα του υπαρκτού σοσιαλισμού εις βάρος των λαών, είναι  παγκοίνως γνωστά, ομολογημένα αναμφισβήτητα και καταδικασμένα από τους ίδιους τους λαούς, που τον υπέστησαν.

Στην πλειοψηφία τους ,τα σημερινά επιμελώς ατημέλητα ,αξύριστα  ακούρευτα ή ξυρισμένα,  με τατουάζ και σκουλαρίκια μάλλον βρώμικα και σίγουρα   μαμμόθρεφτα παιδάκια που αυτοπροσδιορίζονται αριστεροί και προσποιούνται τους  κοινωνικούς αγωνιστές δεν είναι παρά κάτι πλαδαροί  ρέμπελοι που ασκούν ένα ξεκούραστο,  κοινωνιοκτόνο επάγγελμα με πολύ χαβαλέ ,με ποικίλα σεξουαλικά τυχερά , και με  που και που καμιά ...απαλλοτρίωση.

. 

Δεν τους ενδιαφέρει η δίκαιη αμοιβή του κόπου τους  όπως οι παλαιοί ,αφού δεν κοπιάζουν,  αλλά η εξασφάλιση της ραστώνης τους μέσω κάποιας περιττής δημόσιας θέσης ..

Δυστυχώς  αυτή η νέα κομμουνιστική αριστερά όχι μόνο δεν μπορεί μας σώσει αλλά αντίθετα θα μας  βυθίσει πιο πολύ στο τέλμα που έμμεσα  μεν αλλά  ύπουλα και ανεύθυνα μας οδήγησε η ίδια με τους άσκοπους και καταστροφικούς  δήθεν αγώνες της. Όλα έχουν κάποιο όριο.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ   Α. ΤΟΜΠΡΑΣ.

.