H ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ) γίνεται, βάσει του ισχύοντος συντάγματος, με την γνωστή διαδικασία που περιττεύει φυσικά να αναφερθεί.

Η  υποψία ότι, οι συντάκτες αυτών των συνταγματικών διατάξεων, ίσως ευρίσκοντο «εν ευθυμία» κατά την δημοκρατική  δημιουργία τους κρίνεται μάλλον υπερβολική.  Απλώς μαζί και με άλλα επίσης «μεθυσμένα» άρθρα του συντάγματος πιστοποιείται και αγκυρώνεται η μετά από κυνικούς συμβιβασμούς κυριαρχία ασήμαντων  ακίνδυνων και υπάκουων ανθρωπάκων (με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις) στο κορυφαίο θεωρητικά αξίωμα της  χώρας μας. Είναι φυσικό λοιπόν ο Ελληνικός λαός  να καταδικάζεται κατά καιρούς σε μία ανούσια, αδέξια, γραφική, ανεπαρκή και αμελητέα εκπροσώπηση  της χώρας στο διεθνές πολιτικό στερέωμα με ότι αυτό συνεπάγεται για τα εθνικά συμφέροντα. Δυστυχώς δεν είναι μόνον αυτή η μόνη καταστρεπτική συνέπεια από την πιθανή «ευθυμία» των εμπνευστών του συντάγματος της Ελλάδος. 

                                       

Παρά το γεγονός ότι ο ΠτΔ δεν έχει ουσιαστικές εξουσίες, εν τούτοις είναι δυνατόν, προφανώς άθελά του ,να προκαλέσει πολιτική κρίση, να ανακόψει οποιαδήποτε επιτυχή πορεία της οικονομίας ή του κυβερνητικού έργου και να επιβαρύνει αχρείαστα την χώρα με τεράστια ποσά είτε  αποθνήσκων είτε κατ΄ανάγκη παραιτούμενος κατόπιν κάποιας σκοτεινής εντολής.

Ακόμη και στην περίπτωση ανυπακοής του ΠτΔ προς τους ευεργέτες του, το γεγονός ότι η βίαιη ή μη λήξη της θητείας του συμβαίνει  μέσα σε μία κυβερνητική περίοδο μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εκβιασμού εκ μέρους της αντιπολιτεύσεως ώστε να προκληθούν πρόωρες εκλογές όπως συνέβη  πρόσφατα με τον ωμό ,βλακώδη  και εθνικά εγκληματικό  εκβιασμό του Γιωργάκη Παπανδρέου στον Κωστάκη Καραμανλή που τελικά προκάλεσε την απεχθή μνημονιογέννηση.. .                                        

Τα προηγούμενα αρκούν για να αναδείξουν πόσο σαθρό, ανόητο   δαπανηρό , και σε μερικές περιπτώσεις πόσο επικίνδυνο ή καταστροφικό είναι ή  μπορεί να γίνει το ισχύον πολίτευμα της  που οι εθνοσωτήρες μας της εποχής με περισσή ιδιοτέλεια  και ελαφρότητα μας επέβαλαν.            

Τότε οι εθνοπατέρες της  εποχής στην βιασύνη τους να μοιράσουν την χλιδή της  εξουσίας δημιούργησαν ένα κακέκτυπο του πολιτεύματος μίας σύγχρονης Βασιλευομένης Δημοκρατίας αντικαθιστώντας επιπόλαια τον ανεύθυνο  Βασιλέα-γλάστρα  με ένα ανεύθυνο Πρόεδρο-γλάστρα.  Βεβαίως προϋπήρχε τότε το κακό, αυταρχικό, άγαρμπο, τιμωρητικό και αλαζονικό προηγούμενο της Φρειδερίκης που …κατά φύσιν «έχυνε μονίμως το γάλα…ομοιάζουν φαίνεται διαχρονικά  οι Γερμανίδες που βρίσκονται στην εξουσία.             

Αλλά η Φρειδερίκη ήταν ήδη οριστικό παρελθόν, όταν οι δήθεν υπερπατριώτες εκδικητές γεμάτοι συμπλέγματα μίσους και  εμπάθειας τελούντες μάλλον εν «ευθυμία» από την απρόσμενη αυτοκατάργηση του στρατιωτικού καθεστώτος έλυναν το πολιτειακό ζήτημα με την λογική «πονάει δόντι κόψει κεφάλι».                                                                                               

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απ ευθείας εκλογή  Προέδρου  με πραγματικές συνταγματικές εξουσίες από τον λαό - όπως δηλαδή εκλέγεται μεταξύ άλλων ο Αμερικάνος, ο Γάλλος ,ο Ρώσος αλλά και ο Κύπριος Πρόεδρος  -είναι ο ιδανικός  σήμερα τρόπος εκλογής του ανώτατου άρχοντος ενός κράτους. 
                                                               

Η άλλη χρήσιμη εκδοχή, είναι η διακοσμητική Βασιλεία όπως στην Αγγλία, Ισπανία, Δανία , Σουηδία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ιαπωνία κτλ που έχει μεγάλη διάρκεια-άρα δεν τίθεται σε κίνδυνο η κυβερνητική σταθερότητα  που είναι η βασική προϋπόθεση κάθε προόδου- διαθέτει εμπειρία και κανόνες -άρα δεν γελοιοποιείται- και  είναι σαφώς πιο οικονομική ( αν υπολογισθούν τα κρατικά  έξοδα για όλους τους επιζώντες προέδρους), - άρα συμφέρουσα – για να μην πούμε ότι με κάτι γάμους και βαφτίσια  είναι μία αρκετά προσοδοφόρος  τουριστική επένδυση  για την χώρα. Ο Κωνσταντίνος, αν είχε τις ανάλογες του ΠτΔ εξουσίες , με τις συγγένειες, τις γνωριμίες και την διεθνή του δραστηριότητα  ,έχει αποδείξει ότι θα μπορούσε να  ήταν πολύ καλύτερη, σταθερή και πιο χρήσιμη… γλάστρα από αυτές τις μίζερες παρενθέσεις που ζήσαμε  με κάτι ανεκδιήγητους δήθεν ανώτατους άρχοντες, ενώ θα είχαμε αποφύγει όλες εκείνες τις έντονες  πολιτικές αντιπαραθέσεις που μας στοίχησαν σημαντικά  σε  χρήμα, σε πολιτική φερεγγυότητα και εθνικό  κύρος.     

Με δεδομένο όμως την επικρατούσα μεταπολιτευτικά δήθεν προοδευτική, βλακωδώς κερδοφοβική και άκρως συμπλεγματική αριστερόστροφη παιδεία του λαού, η απλή και μόνο σκέψη για μία ενδεχόμενη παλινόρθωση της διακοσμητικής και κληρονομικής Βασιλείας είναι μία πολύ επικίνδυνη ουτοπία ρομαντικών ευπατρίδων.                                                     Από την άλλη πλευρά ,το ενδεχόμενο των προώρων εκλογών τον  προσεχή Μάρτιο λόγω της- προεξοφληθείσας από την μικρομέγαλη και φαντασιόπληκτη   αλά …μαντάμ Σουσού αξιωματική αντιπολίτευση, αδυναμίας της παρούσης  βουλής να εκλέξει ΠτΔ  όπως και τα ονόματα των υποψηφίων  που, -όπως διαρρέεται-  ενδεχομένως να προταθούν για την  σαν αυτά των διαφόρων αποτυχημένων  και φοβικών πολιτικών, των  πολιτικοποιημένων αριστερόστροφων δήθεν πνευματικών  ή των υπερηλίκων αγωνιστών είναι μία οικτρά ιλαροτραγωδία ,ένας εθνικός  αυτοευνουχισμός.

Ίσως η μέση οδός ,ο σίγουρος δηλαδή δρόμος της καμήλας να έδινε την λύση στο πολιτειακό που όλη η υφήλιος λίγο -πολύ αναζητά .Δηλαδή:                        

Ο ανώτατος άρχων του κράτους και ο αναπληρωτής του που θα έχουν  περιορισμένες διαιτητικές εξουσίες μπορεί να είναι ο Πρόεδρος και  Αντιπρόεδρος ή-γιατί όχι;- ο λαϊκός συνταγματικός Βασιλέας  και   Αντιβασιλέας που θα  εκλέγονται από ένα ειδικό και ευρύ  σώμα, π.χ. μυρίων(10.000) επιφανών εκλεκτόρων πολιτών ( νυν και πρώην πολιτικοί,  ,ανώτεροι δικαστικοί ,στρατιωτικοί και άλλοι  κρατικοί λειτουργοί ,εκπρόσωποι παραγωγικών τάξεων η πνευματική και θρησκευτική ηγεσία κτλ) μεταξύ μίας ομάδος 50 προκριθέντων -μετά από ειδικό εθνικό ανοικτό σε όλους τους Έλληνες  διαγωνισμό  διαρκείας -, πνευματικά  και φυσικά υγειών, ειδικά εκπαιδευθέντων (τουλάχιστον επί μία 4/ετία στην Δημόσια οικονομική και  διοίκηση όπως και στην διπλωματική ιστορία ) και παράλληλα, επιτυχημένων επαγγελματικά ενάρετων υποψηφίων , ηλικίας 40-50 ετών  για 20ετή μοναδική θητεία. 0ι κατά τεκμήριο άριστοι επιλαχόντες θα υπηρετήσουν εάν το επιθυμούν την χώρα από άλλες σημαντικές πολιτικές ή κυβερνητικές θέσεις,

Η επιλογή για την εκλογή του Ανώτατου άρχοντα από ευρύ σώμα εκλεκτόρων και όχι από τον λαό  εδράζεται στο ότι έτσι ,μοιραία ,θα αποφεύγεται κάποιος ίσως χυδαίος προεκλογικός αγώνας που θα πολιτικοποιούσε απαράδεκτα τον υποψήφιο και θα ευνοούσε επικίνδυνα τα ύποπτα προβεβλημένα από τα ΜΜΕ πρόσωπα (αθλητές ,καλλιτέχνες ,δημοσιογράφοι κτλ.) .

Δεν απαιτείται ιδιαίτερη γνώση ή φαντασία για προβλέψει κανείς το πόσο  -ποικιλότροπα ευεργετική για θεσμό και την χώρα και πόσο απρόσμενα δυσμενής για τα πολιτικά παράσιτα -μπορεί να αποδειχθεί τυχόν υιοθέτησης της απλής και εφικτής αυτής  πρότασης στην προγραμματιζόμενη αναθεώρηση του συντάγματος.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ  Α. ΤΟΜΠΡΑΣ 

ΙΟΥΝΙΟΣ 2014